كلمه ايسيت كه از وزن فعليّ به وزن اسمي عدول بدهند ، ولي معدول و معدول اليه در ماده و معني يكسان باشد مانند :
1-شَتّانَ به معني شَتَّ : جدا شد .
2-سرعانَ به معني سرُعَ : شتافت .
3-بطآنَ به معني بطَاَ : آهسته رفت .
4-رُوَيدَ به معني اَمهِلْ : مهلت بده و شش صيغه با كاف خطاب ساخته مي شود و با تنوين به معني مصدر استعمال مي شود ، در قران است : فمهِّل الكافرينَ اَمهِلهم رُوَيداً : پس مهلت بده كافران را مهلت بده مهلت دادني (طارق-86-17) ، اصلش اِرواد : آرام كاري كردن بوده ، تصغير ترخيم شده است .
5-نَزالِ به معني اِنزِلْ : فرود آي و اين صيغه از اسم فعل قياسي است ، هر فعل امر ثلاثي مجردي را مي توان به آن عدول داد ، چنانچه گويي : حذارِ يعني اِحذِرْ : دور دار خود را و از غير ثلاثي مجرد به ندرت آمده مانند : دراكِ يعني اَدرِكْ : درياب و بدارِ يعني بادِرْ : بشتاب و غير از اينها اسم فعل در كتب لغت يافت مي شود .