3-دون ، در اصل اسم به معني غير و نزد و پائين و نيز عند و لدي به معني نزد هر سه به معني خذْ : بگير ، نقل شده و آن شش صيغه در اينها نيز هست و در نهج البلاغه است : كان في الارض امانان من عذاب الله و قد رُفِعَ احدهما فدونكم الآخر فتمسّكوا به : در زمين دو امان از عذاب خدا بود ، يكي برداشته شد ، بگيريد ديگري را پس متمسّك باشيد به آن ، مقصود از دو امان : وجود پيغمبر (ص) و استغفار است ، چنانچه در قران ، مذكور است .