7-هَبْ به صيغه امر ، به معني فرض كن ، به اين معني ماضي و مضارع ندارد و در كتاب اقرب الموارد گفته : شش صيغه امر حاضر از آن استعمال مي شود و پس از آن ، دو اسم منصوب كه دو مفعول آن مي شود واقع مي گردد ، چنانچه گويي هب زيداً فقيهاً : فرض كن زيد فقيه است .