4-جماعتي از علماء عربيت گفته اند : لام مفتوح بر سر فعل مضارع داخل مي شود و آن را مختص به حال مي نمايد و آن رالام ابتداء ناميده اند ، مانند ليضرب زيدٌ و بر اين مدّعي دليلي نيست و فائده لام ابتداء بر سر مضارع و غير مضارع فقط تاكيد است ، چنانچه قد بر سر ماضي و انّ بر سر اسم تاكيد را مي رساند ، بلكه اين لام گاهي بر سر سوف داخل مي شود ، مانند : ولسوف يُعطيكَ ربّكَ فترضَي : ترا بخشش مي كند پروردگارت تا راضي شوي (ضحي-93-5)و اگر اين مدعي درست باشد تناقص لازم مي آيد ، پس حرفي نداريم كه دلالت بر اختصاص مضارع به حال نمايد ، ولي ممكن است از قرينه كلام يا دليل ديگري دانسته شود ، مانند : يا اهل الكتاب لِمَ تكفرون بآيات الله و انتم تشهدون : اي اهل كتاب چرا كفر مي ورزيد به آيات خدا و شما شهود مي كنيد(ال عمران-3-70) يعني : معجزات و دلائل حقانيت پيغمبر و قران را و البته عقل دلالت مي كند كه در حال خطاب بايد كافر و شاهد باشند و گر نه خطاب صحيح نمي بود .