2-ماضي چند قسم است : ماضي مطلق مانند : ضرب زيدٌ و لم يضرب بكرٌيعني : قيدي ندارد مانند اقسام ديگر ، گر چه در واقع يكي از آنها است .
ماضي استمراري يعني : فعل تا زمان تكلم يا زمان ديگري استمرار داشته و اين قسم با كان و صيغه مضارع اداء مي گردد مانند : و لكن كذّبوا فاخذناهم بما كانوا يكسبون : و لكن تكذيب كردند پس گرفتيم آنان را به سبب آنچه مي كردند (اعراف-7-96) يعني : آنچه مي كردند (تكذيب) استمرار داشت تا آنان را به عذاب گرفتيم و از اين قسم در آيات بسيار است .
ماضي منتظر و اين قسم با قد استعمال مي شود مانند : قد قامت الصلاة در وقتي گفته مي شود كه امام آْماده نماز شده و جماعت در انتظار برپا شدن نماز بوده اند .
ماضي قريب ، بعيد ، تامّ ، ناقص و براي آنها لفظ مخصوصي نيست ، ولي ممكن است از قرينه كلام يا دليل ديگري فهميده شود ، گر چه بعضي گفته اند : قد براي ماضي قريب است و ماضي قريب آن است كه زمان كوتاهي از وقوع فعل گذشته باشد و بعيد آن است كه زماني طولاني گذشته باشد و تام آن است كه هنگام اخبار تمام فعل واقع شده باشد و ناقص آن است كه بعض فعل انجام شده باشد ف مانند آنكه كسي بگويد علم نحو را خوانده ام ، ولي تمامش را نخوانده باشد .