صيغه هاي فعل امر در هر بابي چه مجرد چه مزيد از مضارع آن باب ساخته مي شود به تغيير دادن آنها و آن تغييرات در اول و آخر صيغه واقع مي شود و آنها به طور قاعده كلي در هر فعلي و هر بابي از اين قرار است :
1-بر سر شش صيغه غائب و دو متكلم لام مكسوري كه آن را لام امر مي نامند آورده مي شود و مكسور بودنش در ابتداء است ، ولي در درج كلام ساكن قرائت مي شود ، چنانچه در قران است وايطّوّفوا بالبيت العتيق : و طواف كنند به خانه ديرينه (حج-22-29) ليطّوّفوا صيغه جمع مذكر غائب است از باب تفعّل ، در اصل ليتطوبفوا بوده ، تاء تفعل در فاءالفعل ادغام شده چنانچه بيانش گذشت ، لام امر در اصل مكسور بوده ، لكن چون واو پيش از آن است و در درج كلام واقع شده ساكن قرائت مي شود و بيت عتيق كعبه است .
2-شش صيغه امر حاضر ( كه آنها را اصطلاحاً صيغه امر مي گويند ، زيرا گفتيم آن هشت صيغه گر چه از جهت معني امر است ، ولي از جنبه صيغه مضارع است ، چون حروف مضارعه در آنها هست ) حرف مضارع از اولش ساقط مي شود ، پس اگر حرف بعد متحرك است ، نيازي به همزه وصل نيست و اگر ساكن است همزه وصل مكسور نيز مضموم است اين تغييرات در اول صيغه اما آخر صيغه ها :
3-از چهار صيغه مثني و دو صيغه جمع مذكر و يك صيغه مؤنث حاضر نونها حذف مي گردد (و دو صيغه جمع مؤنث نونش به حال خود باقي است ، زيرا ضمير فاعل است مانند واو در جمع مذكر و الف در تثنيه و ياء در مفرد مؤنث حاضر ) زيرا اين نونها به جاي ضمه اي است كه در آن پنج صيغه ديگر است .
4-از پنج صيغه ديگر كه ضمير ظاهر ندارد اگر معتل اللام نيست ضمه آخر حذف مي شود و اكر معتل اللام است حرف آخر حذف مي گردد ، زيرا ضمه اش قبلاً حذف شده و اينها به اضافه تغيير ئ اعلالي است كه در هر يك از صيغه هاي مضارع واقع مي شود يعني : هر يك از صيغه هاي ساخته شده و اعلال شده مضارع را مي گذاريم و اين تغييرات را اعمال مي نماييم ، صيغه امر مي شود و مثال هاي آنها همه در مباحث گذشته مشاهده شد.