مبالغه : كوتاهي نكردن در كار است و مقصود در اينجا آن است كه باب تفعيل در بعضي ماده ها درلالت مي كند كه فعل به نهايت كمال است و فرقش با تكثير آن است كه آن در كميت و عدد فعل و فاعل و مفعول است و اين در كيفيت و چگونگي فعل است مانند :
صرّحت الحق : حق را كاملاً آشكار كردم ثلاثي مجردش صرَح يصرح صرحاً است ، صرح : آشكار كردن است .
صيّحنا : بلند صيحه زديم ثلاثي مجردش صاح يصيح صيحة و صياحاً است ، صيحة و صياح : بانگ زدن است .