تعديه آن است كه معناي فعل طوري شود كه اقتضاء مفعولي كند كه ثلاثي مجردش اقتضاء آن مفعول را ندارد مانند :
زيد ذهب : زيد رفت و زيد اذهب : زيد برد در شنيدن ذهب انتظاري نيست ، ولي پس از شنيدن اذهب شنونده منتظر است كه بفهمد مفعول چيست ، يعني زيد چه چيز را برد.
و زيد نزل : زيد فرود آمد و زيد انزل : زيد فرود آورد
و زيد جلس : زيد نشست و زيد اجلس : زيد نشاند
و زيد هلك : زيد تباه شد و زيد اهلك : زيد تباه كرد
و الحجر سقط : سنگ افتاد و زيد اسقط : زيد انداخت
و در تقسيم هفتم تفصيلي درباره تعديه خواهد آمد و باب افعال غالبا براي تعديه است و براي معاني ديگر كم است.