آن است که آن محذوف مرجوع مي گردد ، سپس مصغر مي شود مانند يد: دست ، سه : سرين ، دم : خون ، حر: فرج زن ، اخت : خواهر ، بنت : دختر ، عده : نويد ، هنت : چيزي ، اب : پدر ، اخ : برادر ، شفه : لب ، اصل اينها يدي ستة دمو حرح اخوة بنوة وعدة هنوة ابو اخو شفهة بوده ، در تصغير مي گويي : يديّ ستيهة دميّ حريح اخيّة بنيّة وعيدة هنيّة ابيّ اخيّ شفيهة و رد تصغير هنت هنيهة به تبديل واو به هاء نيز نقل شده و در اخت و بنت و هنت چون تاء تأنيث به جاي لام الفعل آمده در کتابت مانند تاء اصلي کشيده نوشته اند .
و همچنين است اگر محذوف عوضي داشته باشد ، آن عوض حذف مي شود و محذوف مرجرع مي گردد مانند اسم : نام ، ابن : پسر ، ابنة : دختر ، است : رسين ، اصل اينها سمو بنو بنوة يتة بوده ، در تصغيرش مي گويي : سميّ بنيّ بنيّة ستيهة .
لکن در مثل ميت و ناس که اصل ميّت و اناس بوده ، مويت و نويس مي گويي و محذوف را ارجاع نمي دهي ، زيرا پس از حذف نيز امکان تصغير بر وزن فعيل دارد ، بر خلاف آنها که دو حرفي است ، يا در عوض همزه وصل آمده ، زيرا همزه وصل هر چه باشد بايد در حال تصغير حذف گردد مانند انقسام امرأ: مردامرأة : زن ، ابنم : پسر ، ايمن : سوگند ، اثنان : دو مذکر ، اثنتان : دو مونث ، در تصغير اينها مي گويي : نقيسيم مَُريء مريئة بُنيم يمين ثنيّان ثنيّتان و اصل اثنان و اثنتان ، اثنيان و اثنتيان بوده است .