اسم بر دو قسم است مصدر و غير مصدر .
مصدر : ماده و ريشه فعل است و فعل از آن ساخته و مشتق مي گردد ، چنانچه شرح و تفصيلش گفته مي شود و علامت مصدر آن است كه در آخر لفظ فارسيِ وي ( تاء و نون ) يا ( دال و نون ) باشد ( تن و دن ) .
در اين مثال ها بعضي مصدر ها را بشناسيم .
عِلم : دانستن جيئه : آمدن
جَهل : ندانستن ترك : رها كردن
معرفة : شناختن خَطف : ربودن
ضرب : زدن رجوع : برگشتن
نصر : ياري كردن جعل : قرار دادن
قتل : كشتن ظلم : ستم كردن
حَزَن : اندوه ناك شدن عبادة : پرستيدن
جمع : گرد آوردن خلق: آفريدن
جهر : آشكار شدن خروج : بيرون شدن
مغفرة : آمرزيدن دخول : درون شدن
توبه : بازگشتن عمل : كار كردن
ربح : سود بردن نزول : فرود آمدن
ذهاب : رفتن شهادة : گواهي دادن
صبر : شكيبايي كردن حب : دوست داشتن
صدق : راست گفتن كذب : دروغ گفتن
خلود : هميشه بودن عهد : پيمان بستن
قطع : بريدن سكون : آرام بودن
حركة : جنبيدن قرب : نزديك شدن
بعد : دور شدن لبس : پوشيدن
قبول : پذيرفتن نظر : نگاه كردن
تقوي : پرهيز كردن