10-اسم المصدر ، فاعل كه فعل را انجام مي دهد اثري از او صادر و تراوش مي كند و بر مفعول واقع مي گردد ، نظر به تراوش و صدورش مصدر گويند و نظر به وقوع و قرارش بر مفعول اسم مصدر نامند و در فعل لازم نظر به اتّصاف فاعل مصدر است و نظر به خود فعل كه در فاعل ثابت است اسم مصدر مي گويند ، اينك مثال هائي از عربي و فارسي مي آوريم و در هر ماده اي كه در عربي فرق نيست جاي آن را خالي مي گذاريم و در فارسي اسم مصدر گر چه بسيار و از عربي بيشتر است ، ولي كليت ندارد .